KALDIRIM TAŞI

Herşeyin sonuna geldik... En önemlisi ise birbirimizin sonuna geldik. Bu zamandan sonra ne olacak bilmiyorum. Özgürlüğümüzü ilk tattığımız yer Söğüt sokaklarıydı, ne kadar sevmesek bile daha sonra sevdik burayı. Söğüt ailemiz oldu, bize sahip çıktı. Şimdi nasıl bırakıp gideceğimizi bilmiyorum.! Ama hiçbir zaman unutmayacağım.En azından samimi arkadaşlarım, dostlarım oldu. Söğüt gençliğimizi doya doya yaşadığımız bir yer oldu. Evet, ağaçlardan erik çaldık, bisiklet kiraladık, piknikler yaptık, balık tutmaya gittik ve birsürü şey... Bunları kendi arkadaşlarınızla bir kısıtlama olmadan yapmak mükemmel bir duygu. Bazılarımız ilk sigara içmeye başladı, efkardan olsa gerek :) herkesin kendi tercihi. Birçok insanla tanıştık; kimi zarar vermeye çalıştı, kimi öğütler verdi en babacanından. Söğüt bir deneyimdi. Kaldırımlarında tarih gizliydi. Bahçelerde meyve, sebze tazeydi, havası güzeldi.Söğüt ufaktı, soğuktu ama sıcak dostlara sarıldığımızda ısınabiliyorduk. Kahve keyfileri yaptık, saatlerce fal baktık sallaya sallaya . Dedikodu yapmadık mı yaptık yaptık tabii belki sabaha kadar film izledik. Sınavlara hep son akşam çalıştık ( kendi arkadaşlarımla ben )Kimse sorgulamadı bizi nereye gidiyorsun? Ne yapıyorsun ? gibi bunaltıcı sorular yoktu hayatımızda. Canımız ne isterse onu yaptık. Söğüt hoştu, ağaç gölgelerinde dinlendik, koştuk, yorulduk ve soluklandık. Söğüt bir masaldı. Sonu güzel bitti.