KALDIRIM TAŞI

Zaman zaman terketmek istiyorum içimdeki şehirleri...İçimdeki kalabalıklardan kurtulmak istiyorum, yapıyorumda... Yalnız kalma gibi korkularım yok mesela hayatta, severimde yalnızlığı... Uzaklaşmak iyi gelir bünyeme her fırsat bulduğumda bilmediğim şehirlerin bir sokağında, köşesinde olurum. İnsan kendini bazen dinlemeli. Şairin dediği gibi "yüreğinin götürdüğü yere" gidebilmeli. Çok kitap okumalı mesela...Ama okumak için okumamalı. Kitabı kendinde yaşamalı.! Bence her insanın ufak veya kocaman bir kitaplığıda olmalı... Bazen kendini teselli eden şeyler bulmalı kendine kimsenin yardımı olmadan. Bir çiçek yetiştirmeli ya da bir hayvan beslemeli. Büyütmeli ve istediklerini yapmanın hazzını yaşamalı. Müziksiz hayat mı olurmuş? Müzikle hayatın ritmini yakalamalıyız bence... Resim çizmeye çalışmalıyız di,yeceğim ama herkesin yeteneği veya yetisi yok. Bazılarımız fotoğraf çekmeli görüş açısı güzel olanından... Bazen sinirlerine hakim olamaz duruma geldiğinde kimsenin olmadığı yerlerde avaz avaz küfür edebilmeli en edepsizinden, bünyenin ihtiyacı var çünkü. Bildiği veya doğrularına hakim olduğu konularda susmamalı. Babam her zaman söyler ; - Haklı olduğun sürece mücadele et, bildiklerinin arkasında dur ve kendini savun.! seviyorum bu sözü. En azından bana göre doğru ve her zaman arkasında olabilirim bu sözün. Bahar geldiğinde kıpır kıpır oluyoruz . Kimimizi bahar havası çarpıyor saçma sapan ilişkiler yaşıyoruz . E bahar heyecanı dalgınlığımıza geliyor sanırım. Bahar demişken bahar yağmurlarını severim. Islanmayı daha çok. Yağmur yağdığında hüzünlenmem mesela, şükrederim rahmettir sonuçta. İnsanın reaksiyon göstermesi kadar büyük bir mucize yok bence... Elimiz ayağımız tutuyor, çoğu güzelliklerden haberdarız ama farkına varamıyoruz sadece haberdarız . Oysa ki daha fazla zaman ayırmalıyız kendimize çünkü bir daha asla 19-20'li yaşlarda olmayacağız.



Kübra Nur TUĞRUL