KALDIRIM TAŞI

 

 

 

Hayallerinizin sağlam olması dileğiyle..

 

 

 

 

          Bazen insan düşünür. Düşündükçe küçüldüğünü hisseder ya, işte tam o haldeyim...Düşündükçe küçülüyorum. Kocaman bir karanlık içinde uçuşuveriyor umutlarım... Ardından bakıp, tutamıyorum bile... Tutmaya kalksanız tutacak bir yer yok sizi ya da umutlarınız, hayalleriniz istemiyor sizi. Bedeninize göre değil, büyükler belki de... Belki de engeller var hayallerinize tutunmayı sağlayan; kocaman, dağlar kadar engeller... Tam ramak kalmışken tutunmaya hayallerinize veya mutluluklarınıza tersine giden birşeyler vardır hep.!

          Mutluluğun ödenmesi gereken bedelleri. Hani küçücük bir çocuk ağacın en tepesindeki elmaya ulaşmak ister ya, öyle birşey bu... Sopayla düşürmeye çalışsanız yara alır hayalleriniz, zıplasanız erişemezsiniz, korktuğunuz için başkasından yardım isteyemezsiniz hayallerinizi çalmaması için. Ulaştığınızda ise o mutluluğun tadını çıkaramazsınız hevesiniz kursağınızda kalır tam anlamıyla. Çünkü hayalleriniz artık o elma gibi kurtlanmıştır çoğu zaman ve yine ulaşamazsınız o hayallere.

        Ama herşeye rağmen ulaşılmazlıklarımız varsa yüreğimizde, hele ki bunlar bir boşluk ise yüreğimizde... Boşlukları doldurmalıyız. Hiç gerekmediği zamanlarda da gülmeyi getirmeliyiz, tebessüm ettirmeliyiz dudaklarımızı.Bırakmalıyız bu tebessümler ısıtsın yüreğimizi. Bütün acımasızlıkların üstünü örtsün ve bırakalım bu tebessümler doldursun boşlukları.!

Kübranur TUĞRUL