Hayallerinizin sağlam olması dileğiyle..
Bazen insan düşünür. Düşündükçe küçüldüğünü
hisseder ya, işte tam o haldeyim...Düşündükçe küçülüyorum. Kocaman bir karanlık
içinde uçuşuveriyor umutlarım... Ardından bakıp, tutamıyorum bile... Tutmaya
kalksanız tutacak bir yer yok sizi ya da umutlarınız, hayalleriniz istemiyor sizi.
Bedeninize göre değil, büyükler belki de... Belki de engeller var hayallerinize
tutunmayı sağlayan; kocaman, dağlar kadar engeller... Tam ramak kalmışken
tutunmaya hayallerinize veya mutluluklarınıza tersine giden birşeyler vardır
hep.!
Mutluluğun ödenmesi gereken bedelleri. Hani
küçücük bir çocuk ağacın en tepesindeki elmaya ulaşmak ister ya, öyle birşey
bu... Sopayla düşürmeye çalışsanız yara alır hayalleriniz, zıplasanız
erişemezsiniz, korktuğunuz için başkasından yardım isteyemezsiniz hayallerinizi
çalmaması için. Ulaştığınızda ise o mutluluğun tadını çıkaramazsınız hevesiniz
kursağınızda kalır tam anlamıyla. Çünkü hayalleriniz artık o elma gibi
kurtlanmıştır çoğu zaman ve yine ulaşamazsınız o hayallere.
Ama herşeye rağmen ulaşılmazlıklarımız varsa
yüreğimizde, hele ki bunlar bir boşluk ise yüreğimizde... Boşlukları
doldurmalıyız. Hiç gerekmediği zamanlarda da gülmeyi getirmeliyiz, tebessüm
ettirmeliyiz dudaklarımızı.Bırakmalıyız bu tebessümler ısıtsın yüreğimizi.
Bütün acımasızlıkların üstünü örtsün ve bırakalım bu tebessümler doldursun
boşlukları.!
Kübranur TUĞRUL